Öncelikle merhaba, sizden bir ricam var, o da önyargılı olmadan okumanız. Sizlere fikir danışmak istiyorum. Lisansımı Türkiye’nin en iyi üniversitelerinden birisinde okudum. Lisans ortalamam 3.52, yds puanım 95, ALES puanım 92.09. Yüksek lisansımı 3 büyük şehirden bir tanesinde, multidisipliner alanda yaptım ve impact faktörü 1.8 ve 2 olan dergilerde 2 yayınım var. Şuana kadar 11 tane bilim sınavına katıldım. tabii ki kadro madro alamadım. Gelelim torpil meselesine… benim de bir asuman olma şansım var ancak kullanmamak için gerçekten direndim. Ben lisansa başladığımdan beri afedersiniz k*çını yırtan ama hala kadro bekleyen başarılı çok insan tanıdım, onların ve onlar gibilerin hakkını yememek için kullanmadım torpilimi. Torpil de babamdan dayımdan amcamdan değil. benim babam emekli maaşıyla geçinen normal bir insan ancak çok çevresi ve seveni var. şuanda büyük yerlerdeki insanlara zamanında çok yardımı dokunmuş . benim akademisyen olmak istediğimi duyan bir arkadaşı yardım edelim diye teklif ediyor. Ancak dediğim gibi vicdan meselesi, kullanamadım, yapamadım. Şuanda da başka şehirdeyim KYK yurdu çıkmadı, özel yurtlar çok pahalı ben de yurda çıkmak yerine eve çıktım, bir yandan çalışıyorum ancak günümüz pahalılığı yetişemiyorum ve yakında evleneceğim, para yok. Burada herkes benzer, aynı şeylerden mustarip. yakınlarıma da sordum soruyorum ne yapmalıyım diye, tabii ki herkesten aynı cevap -yap tabii ki, sen yapmazsan başkası yapacak-. belki gerçek düşüncelerini yüzüme söyleyemiyorlar , bilemiyorum. Peki siz benim yerimde olsaydınız o torpili kullanır mıydınız? Ben kullansam bana bela okur musunuz? Fikirlerinizi bekliyorum.

Merhaba.
Benim de anlatacak bir torpil hikayem var. Öncelikle belirtmek isterim ki burada fiziksel özelliklerden bahsettim niyetim kesinlikle kendimi övmek veya söz konusu arkadaşımı küçümsemek değil . Sadece fiziksel özelliklerin belirleyici olduğu ya da önceden öyleydi bir meslek olduğu için yazdım.
(P*) sınavına tam beş kez girdim ancak fiziğim(boyum 175 ve heybetli bir yapım var)sağlık durumum bu iş için oldukça iyi olmasına rağmen dayım olmadığı için tabi ki başarısız oldum. 2021 yılında bu sınava dördüncü kez girişimde arkadaşım Asuman’la(boyu benden kısa ve zayıf) tanıştım o da aynı sınava hazırlanıyordu ve onun ilk girişiydi, kendisini spor mülakatı için gittiğim kursta tanıdım (Asuman’ın babişkosu da bu meslekte) kısa sürede samimi olduk ve bu spor faaliyetleri sürecinde birbirimize destek olduk. Spor sınavını aynı sürede tamamladık aynı puanı aldık ama onun kpss puanı benden biraz yüksekti.(Sınavda spor puanı kpss ve sözlü mülakat puanlarının yüzdesi alınıyor).Bir gün Asuman bana babişkosunun kendisini bir siyasi parti ilçe başkanlığına gönderdiğini anlattı. Babişkosu ilçe başkanına bir konuda yardım etmiş ve kızına da bir paket tatlı alıp başkanla tanışmasını ve sınav için kendisinden yardım istemesini söylemiş. Asuman tabi babasına kızıp öfleyip püflüyodu adam bana ne diye yardım etsin vs. diyordu. Derken Asuman adamın yanına gittiğini anlattı ama yine ümitsizce yardım etmez niye etsin gibi konuşuyordu. Ben de tabi Asuman’a hak veriyordum (malım ya). Mülakat günü geldi tabi komisyon üyeleri babişkosundan ötürü Asuman’ı tanımışlar falan. Neyse efendim sınav sonuçları açıklandı,tabi Asuman kazanmış, ben dördüncü kez avucumu yalamışım. Bir kez daha yıkıldıktan sonra kpss ye çalışıp puanımı yükselttim ve son kez girdim bu sınava. Son çünkü artık yaş sınırına gelmiştim. Kpss puanım yüksekti son seferimdi ve çok kere girenleri son seferde alıyorlar diye duymuştum yani ümitliydim. Lakin yine olmamıştı 5 kez girmiştim ve çektiğim tüm eziyet yanıma kâr kalmıştı çünkü sporcu değildim ve çoğu kez hastanelik olmuş türlü ilaçlar kullanmıştım, bacak ağrımdan yürüyemediğim zamanlar olmuş, dizimde kist dahi oluşmuştu. Velhasılı kelam ilk zamanlar Asuman’ın kpss puanı yeterliydi diye düşünmüştüm sonra babişkosundan ötürü yüksek puan verdiler diye düşündüm. En son bu siyasi partinin alımlarda çok etkili olduğunu öğrenince…. Asuman arkadaşıma ne etkili oldu gerçekten bilmiyorum. Ama oldu, Asuman yaklaşık 8 aydır mesleğini icra ediyor. Ben ise hala yuvarlanıyorum.
Bu torpil hikayelerinin en yakın zamanda bitip liyakatin gelmesi dileğiyle.

Ben lisans eğitimini iyi bir üniversite’de bitirmiş, şimdi de turkiyenin alanında en iyi üniversitelerinden birinde felsefe alanında yüksek lisans eğitimime devam ediyorum. Bu süreçte, araştırma görevliliği kadrolarına başvuruyorum çünkü felsefe için ayrılan bütçeler Türkiye’de çok komik rakamlar ve geçirmekte zorlanıyorum tüm arkadaşlarım gibi. Geçtiğimiz aylarda Konya’da bir üniversitede siyaset ve değerler felsefesi anabilim dalı için bir araştırma gorevliligi kadrosu açıldı. Belgelerimi yolladım. Ales ve yds puanim 90 uzerinde, ortalamamsa 3.80 üzeri. Ön değerlendirme sonuçlarına gore ikinci siradaydim. Iyi universitelerden basvuran tanidiklarimla ilk bes sirada birbirimizle yaristigimizi saniyorduk. Ta ki alan sinavini gorene kadar. Siyaset ve etik sorulari beklerken yapilan sinavda 5 sorudan 2si ilahiyat sorusuydu… Biz hangimiz kadroyu alacak acaba diye heyecanli bir yaris icindeyken, on degerlendirmeki ilk bes sirada bulunan insanlardan en yuksek notu alan sinavdan 55 alabilmisti. On degerlendirmede 9. Sirada bulunan (degerlendirme puani 80) kisi sinavdan 95 almisti. O gun naifligimizin yuzune siyasal islam gercekligi sert vurmustu. Kendime degil, kendimden cok daha birikimli oldugunu dusundugum, ne zaman anadolu universitelerinde kadro acildsa beraber adeta hücum ettigimizo arkadaslarima üzülüyorum en cok. Cunku ben umidimi artik kaybettim. Hayatimda ilgilendigim alani, felsefeyi, canli tutmanin, keyif aldigim seyi yapmanin en direkt yolu olan akademiden vazgectim artik. Ama onlar hala ümitliler ve planlarini akademi yolunda yapiyorlar. Umuyorum onlarin hak ettikleri yerlerde oldugunu gorur, hakli mucadeleleri icin her zaman destek olabilirim.

Merhabalar. Su anda yurtdışında bir üniversitede burslu olarak doktora yapmaktayım. Bu bursu kazanana kadar kaç tane araştırma görevlisi ilanına ümitle başvurduğumu hatırlamıyorum bile :(. Benim paylaşmak istediğim hikayem doktora başvuruları ile alakalı. Yüksek lisansımı bitirmeme yakın, ayni üniversitenin ayni bölümünde doktora kadrosu acildi. Ayni üniversitede yüksek lisans yaptığım için, tez savunma tutanağı ile başvurabileceğimi öğrendim. İlk ilanda kadro sayısı 3 idi. Sınav günü geldiğinde bolum başkanının tez danışman öğrencisi ile sınava girdim. İlk evrede yazılı sınav oldu. İkinci aşamada ise gayri resmi olarak, hocalarla sözlü mülakata girdim ve orada kadronun 1 kişi olduğunu öğrendim. İlana tekrar baktığımda, 1 kişilik kadro açılmış ve alınan bolum başkanının öğrencisi.
Bir sonraki donem tekrar başvurdum. Bu sefer 2 kişilik kadro vardı ve 3 aday vardı. Ben, 2 tane fakültenin birinde öğretim görevlisi olarak çalışan 2 arkadaş. Üç tane hocamız değerlendirmede görev alıyor ve bunların 2si bu arkadaşlarla ayni fakültede çalışıyor. Sınav saati sabah olarak ilan edildi. 3 aday o saatte ordaydık. Sadece bolum başkanı geldi, ve “Arkadaşlar değerlendirmede bulunan hocalarımızdan biri gelemedi. Sınavı öğleden sonra yapsak katılabilir misiniz?”. İtiraz yok tabi bizde. Sonra öğleden sonra için bir saat verildi ve ordaydık. Nedense sabah elinde kalemden başka sınava dair bir hazırlığı olmayan arkadaş, öğleden sonra çalışma kâğıtlarıyla geldi. Sonuçlar açıklandı ve tabi ki diğer iki arkadaş alindi. Sınavda bana verilen puan 35, diğer arkadaşa verilen 80lerde notlar. Sınava çalışma kâğıdıyla gelen arkadaş 1., diğeri 2. oldu. Ne tuhaftır ki 2. olan arkadaşla aramızdaki puan farkı 0.5 gibi bir şey belki daha az. Çok değil 36 olsa, 2. olan arkadaşı geçiyorum ve doktora eğitimi almaya hak kazanıyorum. Bolum başkanının açıklaması “kâğıdım kotuymuş”. Yüksek lisansa başlamak için sınava girerken 55 alan biriyken, doktora sınavı için 35 aldım. Buradan sormak istiyorum ” 3.55 ile yüksek lisanstan mezun olurken, yüksek lisans eğitiminiz bana bir şey katmayıp, bende olan bilgiyi de alıp götürdüğünü mu ima ediyorsunuz?” Bir de yurtdışında BURSLU doktora yapacak kadar başarılıyken, bir devlet üniversitesinde doktora yapamayacak kadar basarisiz olduğumu da?
Umarım bir gün bir şeyler değişir.

Fi tarihinde üniversiteden mezun olup hemen ertesi yıl çok siyasi bir Bakanlığın çok siyasi bir ilinde mülakatsız torpilsiz KPSS puanıyla devlet memuru olarak göreve başladım. Okumayı ve araştırmayı çok seviyor akademisyen olmak istiyordum. Fazla uzaklara gitmemek için bulunduğum ilde tam 9 kez yüksek lisans eğitimi için başvuru yaptım. Ales puanım ve akademik ortalamam 90 civarı olmasına rağmen heyecan verici mülakatlarda her seferinde sıralamada ilk yedek olarak kaldım. Ne yapayım benim şansızlığım. Ümidim azmim ve alana olan inancım iyice kırıldı ama pes eder miyim?
Üniversiteden mezun olduktan 7 yıl sonra içimde kalan son kıvılcımlarla son Ales puan geçerliliği ve son yaş şartlarını taşıyarak her bilgiye meraklı olan kimselerde olduğu gibi yurtdışı fırsatı sunan YLSY bursuna başvuru yaptım ve kazandım. Bu burs kapsamında yüksek lisans yapıp zaten çalışıyor olduğum aynı kadroma yeniden atanarak aynı görevi zorunlu hizmet olarak yürütecektim. IELTS falan derken THE sıralamasında yer alan tam 9 Birleşik Krallık Üniversitesinden yüksek lisans kabulü aldım. Uzun uğraşlar sonucu yurtdışı eğitimini tamamlayıp alnı ak başı dik bir şekilde nitelikli insan kaynağının öneminin bilincine sahip kurumların aksine aynı görevimi zorunlu olarak yapmak üzere yuvaya geri döndüm. Alnı ak ve başı dik olmak Amerikan Başkanı hariç herkese ulaşarak Müdür oldum diyen çalıştığım çok siyasi bir taşranın kurum müdürünün hoşuna gitmedi. Alanla ilgili hiç eğitim almamış başka kurumlardan ya da bir gün bile memurluk yapmadan siyasi danışmanlık görevlerinden bir anda şak diye gelmiş ve mevcudiyetini kendisini oraya getiren kimselere borçlu, kurumun il yapılanmasının üst idarecileri de birbirlerini iyi biliyorlardı. İşimi iyi yapıyor ama şova dönük gösterilerden uzak duruyordum. Asla hak etmedikleri koltuklarda oturan bu insanlara varlığımın anlamsız bir rahatsızlık verdiğinin farkındaydım. Bu rahatsızlık bana da sirayet ediyor ama var olmak zorundaydım. Akşama kadar çay sigara içip dedikodu yapıp sonra da ceketimi ilikleyip hınzır bir gülümsemeyle ayağa kalkarak “tamam efendim” sihirli kelimesinin verdiği rahatlığın işe yaradığını bilsem de beceremedim. Hele de arkanın sağlam olduğunu gösteren birkaç telefon ettirmişssen adamsın. Başka da bir beklentisi yok zaten kimsenin. Üniversiteden mezun olalı bayağı oldu. Yoruldum umursamıyorum ve pes ettim artık. Akademik bir heyecanım kalmadığı gibi devlet memuru olmayı geç de olsa öğrendim. Kendimi geliştirmek için çabalamama hiç gerek yok. Düzen kurma, sistem oluşturma, doğru düzgün ve dürüst çalışma kimsenin umurunda bile değil. En azından bir level atlayıp belirli ayrıcalıklara sahip olmak için Müdürlük sınavına girdim ve yazılı sınavı geçtim yakında mülakata gireceğim. Amerikan başkanı dahil herkesi devreye sokmak istiyorum. Siz ne dersiniz?